Γιορτή Πίτας 1996
από το ημερολόγιο της 'Ενωσης Παλαιών Προσκόπων Πατρών

Και πάλι σαν παιδιά ριχτήκαμε στις προετοιμασίες της γιορτής της πίττας του καινούργιου χρόνου. Τα κάλαντα δεν ........... τα είπαμε, ούτε δέντρο φτιάξαμε!!

Με πρωτεργάτη τον Αρχηγό Μαρίνο διακοσμήσαμε πολύ ωραία - έτσι λένε - την αίθουσα του “Επιμελητηρίου της Αχαΐας” στοιχίσαμε τις καρέκλες, ηχογραφήσαμε μουσική με προσκοπικά τραγούδια και πάνω απ’ όλα πάλι ο Αρχηγός Μαρίνος, τακτοποίησε τον ιστό και την παλιά μας σημαία, την σημαία του αξέχαστου “ΑΟΡΑΤΟΥ” του Τάκη Πολυδωρόπουλου.

Αγωνία γύρω στις 6:30, η γιορτή θα άρχιζε, στις 7:00 μ.μ. για το αν θα έρθουν όλοι οι παλιοί πρόσκοποι της Πάτρας, που είχαν προσκληθεί.

Και πράγματι άρχισαν να έρχονται. Πρώτος ο αγαπητός μας Αρχηγός Ανδρέας Αλμπάνης. Ο Αρχηγός Ανδρέας Παλούμπης έτρεχε δεξιά και αριστερά, τακτοποιούσε, άλλαξε σειρά στις καρέκλες, φώναζε ελαφρώς, έδειχνε αρκετά ανήσυχος και όλα αυτά, γιατί και αυτός ανησυχούσε για την επιτυχία της δεύτερης γιορτής κοψίματος της πίττας.

Πρώτος που φτάνει είναι ο Πρόεδρος - Αρχηγός Νίκος Μπρουσινός. Αμέσως μετά ο Τάκης Καλλιβωκάς και οι Μάρκος Παλούμπης, Κώστας Δοντάς, Κώστας Ηλιόπουλος, Μάκης Κουλουμπής, Δημήτρης Ζυγουράκης, Νίκος Λαμπάκης. Όλοι κοιτάζουν την ευπρέπεια της στολής. Ο Μάρκος “πουλά” σήματα γραβάτες! κ.ά. Ο Νίκος Λαμπάκης αρχίζει να εισπράττει συνδρομές, ο Μάκης Κουλουμπής σε μια στιγμή χάνεται. Μάκης, που είναι; Μάκης εδώ Μάκης εκεί, και ο Μάκης βρίσκεται ανεβασμένος σε μια σκάλα βοηθώντας τον Αρχηγό Μαρίνο στην διακόσμηση.

Και πάλι ο Ανδρέας Παλούμπης. Μπερδεύεται με ζάχαρη και κομμάτια πίττας. Ο Ηλιόπουλος πάει να βγάλει τα ........ μάτια του μαγνητοφώνου και μιας κασέτας. Τελικά, η σύνδεση γίνεται ........... δορυφορικά και τα μεγάφωνα της αίθουσας ...... φωνάζουν προσκοπικά τραγούδια..... Αγέλαστος, νευρικός και σαρδόνια χαμόγελα ο Κώστας Δόντας, υπεύθυνος του προγράμματος ...... μονολογεί μόνος, πάει να βοηθήσει τον Νίκο Μπρουσινό, στο στήσιμο της κάμερας και πέφτει σε κυκλώνα 12.... Μποφόρ!!! Κάνει μεταβολή και αρχίζει να βγάζει κραυγές δυνατές ....!! σαν του Τυρόλου .... πολύ δυνατές.

Και φτάνει η 7:00 μ.μ. Ήδη έχουν καταφτάσει αρκετοί είτε μόνος είτε με τας συζύγους των.

Φιλιά, κακό, χειραψίες, ευχές, ........ βρε Κώστα πόσα χρόνια..... Για κοίτα ο Στέλιος, ο Θανάσης, ο Αλέξανδρος, ο Γαβρίλης .... και δος του πάλι φιλιά, αγκαλιές, συγκινήσεις, χαμόγελα, αναμνήσεις στα πηγαδάκια.

Ο Νίκος Κρίστιαν τυπικός και σχολαστικός, εισπράττει και αυτός τις συνδρομές με άψογη στολή, που και που ρίχνει χαμόγελα και δος του μπλοκάκι και είσπραξη.

Μας ενθουσιάζει όλους η έλευση στις 7:05 του παλιού Αρχηγού του 5^ου Συστήματος, καθηγητού και ιερέως Γιάννη Καταπόδη που μας θύμισε πως όλοι και ενώπιον του Θεού και μέσα στη συντροφιά μας, είμαστε όλοι “αδέλφια”!!

Η γιορτή άρχισε με την έπαρση σημαίας και τον Εθνικό Ύμνο. Όλοι οι πρόσκοποι χαιρετούν όπως τότε που όλοι μας είμαστε πρόσκοποι, λυκόπουλα. Άλλοι το 1932, το 1935, το 1938, οι τελευταίοι προπολεμικοί πρόσκοποι. Οι άλλοι το 1944, 1945, 1947, 1950, 1955, 1960, 1965 και πάει λέγοντας... Μετά τραγούδια κριτική, απολογισμός από τον Νίκο Μπρους .... το χρόνο που πέρασε σε δράσεις. Χειροκροτήματα και πάλι ο Κώστας ο Δον ..... αναπτύσσει τις ανάγκες της ενώσεως με πρώτη την απόκτηση Λέσχης, όχι φυσικά για να κάνουμε πάλι τις γωνιές των Ενωμοτιών μας!!! μα για να μπορούμε να βάλουμε το κεφάλι μας μέσα. Ο Πρόεδρος μετά την εισήγηση του Κώστα κάνει ευχές και κόβει την φετινή πίτα. Αμέσως μετά το κομμάτι της Πάτρας και της Ένωσης, ο παλαιός Τοπικός μας “Έφορος Σταύρος Σολωμός και Μαέστρος της Πολυφωνικής Χορωδίας” διευθύνει καταπληκτικά το “Πάει ο Παλιός ο Χρόνος”. Άλλα χειροκροτήματα από μας πλέον το Δ.Σ. προς το κοινό μας και χορωδία που με απόλυτη πειθαρχία είπαν το “Πάει ο παλιός ο χρόνος”. Διακόψαμε για το κομμάτι της πίττας, ένα αναψυκτικό και πολλά πηγαδάκια με πολλά ή λίγα λόγια για τη μέλλουσα ζωή της Ενώσεως και ειδικά από τους 40ρηδες - 50ρηδες που με πολλή αγάπη ήρθαν απόψε στη γιορτή.

Με κουβέντα και πολλά αστεία, φτάσαμε στην υποστολή. Μετά η προσευχή από τον Κώστα Δον... με σβηστά φώτα, μουσική Vivaldi .... και το λίαν ρομαντικό και συγκινητικό “Μήπως πρέπει να φύγουμε”, το τραγούδι του αποχωρισμού και μια ευχή. Και του χρόνου, πάλι οι ίδιοι και πιο πολλοί παλαιοί Πρόσκοποι.

Καληνύχτα.....”

Αναδρομική 'Εκθεση Φωτογραφίας
Μέγαρο Λόγου και Τέχνης 12-19 Ιανουαρίου 1997
από το ημερολόγιο της 'Ενωσης Παλαιών Προσκόπων Πατρών

Πέρασαν 17 ημέρες γεμάτες προσκοπισμό. Τόσες ημέρες ούτε σε κατασκήνωση. Πριν από λίγο κατέβηκε και ο τελευταίος πίνακας - ταμπλό με τις φωτογραφίες. Σαν κινηματογραφική ταινία περνούν και τώρα οι ημέρες από την πρώτη μέχρι και τη σημερινή. Παιδιά, παππούδες, παλιοί γνώριμοι, παλιοί πρόσκοποι από τα παλιά. Όλοι οι ίδιοι. Αυτό που πίστευα και πρόσμενα. Όλοι αυτοί εμείς, και αυτοί που ξεκίνησαν να μας συναντήσουν στο χώρο των αναμνήσεων.

Τα κάποια λυκόπουλα του 1936 άσπρισαν. Άσπρισαν και τα λυκόπουλα του 1945, του 1956 και μακάρι τα λυκόπουλα του 1996 να έρθουν κάποτε ψάχνοντας τα ίχνη του .... γερόλυκου. Οι πρόσκοποι και οι μεγάλοι πρόσκοποι του 1932-1942 μέχρι το 1952 άλλοι υπάρχουν άλλοι γύρισαν στο δημιουργό. Αυτοί άφησαν την ανάμνησή τους “άρωμα δράσης”. Όλοι οι άλλοι χάνονται στο πέρασμα του χρόνου. Και να γύρισαν, να βρουν ότι τους απέμεινε. Τώρα τελείωσαν όλα αυτά είναι συσκευασμένα ταμπλό φωτογραφιών δεμένα με τις αναμνήσεις σας των 17 ημερών. Των ημερών που έφυγαν και άφησαν μόνο την ανάμνηση. Τώρα μένεις μόνον εσύ που διαβάζεις αυτές τις σκέψεις και όλοι οι άλλοι που θα ‘ρθουν αν τους καλέσουν να δουν την καινούργια αναδομική έκθεση Φωτο των παλαιών προσκόπων Πατρών (Ας έχουμε όλοι υγεία μέχρι τότε). Γιατί θα γίνει σίγουρα μια καινούργια έκθεση. Το πότε; Μα ξεκίνησε ήδη.

Βράδυ 25-1-1997

Πάνθηρ - Κ. Δοντας

"Μουσική Βραδυά", Βεράντα Ερμή, 20 Ιουλίου 1996
από το ημερολόγιο της 'Ενωσης Παλαιών Προσκόπων Πατρών

ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΗΝ ΒΕΡΑΝΤΑ ΤΟΥ “ΕΡΜΗ”

Μια βραδιά απλή, νοσταλγική, χορταστική !!!!! γεμάτη κέφι και προσδοκία πως τέτοιες βραδιές να πληθαίνουν. Μια βραδιά, που θα ‘λεγε και κάποιος γεμάτη φιλία και προσκοπικό πνεύμα.

Από νωρίς ο χρυσός του ήλιου δίσκος άφηνε τα μαβιά και τα χρυσά χρώματά του να λουστούν στον Πατραϊκό μας. Από νωρίς η αγωνία μιας χαράς, που όλοι προσμέναμε και ήρθε μας έκανε να νιώθουμε έτοιμοι για διαγώνισμα Τριγωνομετρίας!!! Ώρα 9:30, δηλαδή μισή ώρα πριν τις 10:00, ώρα κι αυτή της αρχής της κρίσης. Τα τριαντάφυλλα, τα τσιπς τα ουζάκια μας μαζί με τα παγάκια έτοιμα. Καθένας μας φλέγεται από την αγωνία πως θα πάμε. Ο Σπύρος ο Συνοδινός κάθεται ήρεμος. Νομίζει πως είναι. Αυτόν πια τον ξέρω καλά από τότε που στην πυρά λήξης της κατασκήνωσης έλεγε συνέχεια “ψυχραιμίαααααα, δεν θα μας φάνε άλλωστε!!! Και ψυχραιμία πρώτος δεν σκορπούσε.

Ο Μάκης ο Σκλάβος, κι αυτός με πλατύ χαμόγελο προσπαθεί να πει. Μάριε τρέμεις. Αυτός όλος κύρος ιδρώτας είναι;

Δίκην, Προέδρου Αρείου Πάγου κάθεται στην έδρα του (μια καρέκλα) ο Μιχάλης. Εισπράττει, ιδρώνει, μετράει, χαμογελάει και προσπαθεί να μιλήσει. Φανέλες. Πιο πέρα δήθεν παράμερα ο Πρόεδρος με τον Γεν. Γραμματέα. Ο Κώστας μάλιστα με το αχώριστο τριφυλλάκι του (άλλωστε, γιατί να κρύψομε τι θα ‘λεγε ο Μπ. Πάουελ σ’ αυτόν έβλεπε χωρίς αυτό) συνεχώς στριφογύριζαν κάνουν πως θα ‘ρθουν όλοι και ειδικώς οι νέοι, απορεί με το γέλιο του Νίκου του Προέδρου και αρχίζει ο κύριος Κώστας τι από τις χειραψίες και τα ............................ καλησπέρα σας.

Ώρα 10 παρά πέντε εμφανίζεται ο Πρόεδρος της Εξελεγκτικής Επιτροπής Ανδρέας Παλούμπης, ο ψηλός!!!! Κάτι του λέμε και με το στόμα γεμάτο μας απαντά. Θα σου απαντήσω. Καλύτερα όμως που κατέβαζε 4-4 τα τσιπς παρά να μας απαντήσει. Και αφανής παρά το πάχος του τώρα τελευταία, ο τροβαδούρος της βραδιάς, ο μοναδικός Τάκης Καλλιβωκάς. Και κάτι πέραν από το ότι είναι στο Δ.Σ. ο Τάκης μας κρατάει και κάτι παιδικά εφηβικά όνειρα, κάτι τρεξίματα, κάτι προσδοκίες πως τα Κύθηρα τελικά θα τα βρούμε!! Τελικά, προσπαθούμε, όπως και αυτός είναι έτοιμος γι’ απόψε. Μαζί του ο π. Πρόσκοπος που χρόνια στον Καναδά ο Μίμης Αργυρόπουλος, με το σαξόφωνό του. Το φεγγάρι έχει βγει κανονικά. Όλοι παρόντες, αυτοί που δήλωσαν δηλαδή. Το σερβίρισμα αρχίζει. Πεινασμένοι είμαστε ή είναι έθιμο πια ο Γιώργος .......... να σερβίρει τόσο νόστιμα φαγητά;

Αρχίζει η μουσική. Και σιγά - σιγά η απλή μουσική του Τάκη με τον Λευτέρη Πέτρου στο πιάνο γίνεται μουσική πανδαισία με τα σόλα του Δημήτρη του Αργυρόπουλου. Και τι δεν είπανε και τι δεν παίξανε. Ο Νίκος Μπρους μετέχει και αυτός μαζί με τον Γιώργο Πατζάϊντερ, στα μουσικά σύνολα. Κυκλοφορεί αυτό το βιβλίο και γράφουν σχόλια και ευχές όλοι σχεδόν. Το φεγγάρι ανεβαίνει και γυρίζει πριν τη δύση του και κανείς δεν το κουνάει. Η ώρα 1:30 ξημερώματα Κυριακής. Η νοσταλγία και το κέφι έχει κυριεύσει τους πάντες. Να ‘σου και πάλι τα σόλα σαξόφωνο του Δημήτρη να ‘σου ο Τάκης με τις νοσταλγίες του μαζί με τον Πετρόπουλο το γιο του Γιώργο. Και μικρός που λένε θαυμάσιος εφάμιλλος του πατέρα.

Πρέπει να πούμε καληνύχτα. Αλλά πως. Αρχίζει ο Κώστας τις νοσταλγίες του και ο Τάκης σιγομουρμούριζε το “όχι δεν χωριζόμαστε”. Ακούγονται, από τώρα ρε Κώστα θα φύγουμε; Μα πρέπει... Μακάρι να ζούμε και του χρόνου και είμαστε πιο καλοί.

Καληνύχτα - Καλημέρα αδέλφια μου!

Πάνθηρ

Αποκριάτικη Βραδυά στο Καβούρι, 3 Μαρτίου 1997
από το ημερολόγιο της 'Ενωσης Παλαιών Προσκόπων Πατρών

Με πολύ κέφι το Δ.Σ. με προεξάρχοντα τον Τάκη Καλλιβωκά το βράδυ αυτό υποδέχετο τα μέλη της Ένωσης και τους φιλοπροσκόπους Πατρινούς που κι αυτοί με τη σειρά τους αδράζοντας κέφι από την βράδια έφτασαν στο κέντρο με το κέφι που και κατόπιν έδειξαν.

Γύρω στις 11 το φαγητό είχε τελειώσει το κρασάκι μας το είχαμε πιει, και το κέφι άρχισε να διαχέεται στην αίθουσα βοηθούσης φυσικά και της ορχήστρας. Σε λίγο, μετά το πρώτο πρόγραμμα της ορχήστρας, το μικρόφωνο παίρνει ο Τάκης Καλλιβωκάς. Με το ταμπεραμέντο του μαιτρ, ο Τάκης αρχίζει να σκορπά τα πρώτα σονέτα με τις μελωδίες σαν τα “Κύθηρα”, το “Χελιδονάκι” οι τόσες ωραίες εισαγωγικές στο κέφι μπαλάντες.

Από δω και πέρα τα λόγια είναι φτωχά να περιγράψουν το κέφι το χτύπημα ... της πίστας το “βάλλε το ντόμινο Λενιώ κλπ., κλπ.”, “Καρνάβαλε κι Αποκριά”.

Η ώρα περνούσε με τα χορευτικά ατού της ορχήστρας, της Λίτσας Σιδεράκη του Τάκη Καλλιβωκά, ώσπου φτάνει η ώρα του λαχνού. Εδώ λιγάκι κάναμε ότι παλιά όχι μεγάλη ούτε όμως και μικρή. Απειρία γαρ και του χρόνου να είμαστε καλά. Ώρα 02:35 οι τελευταίοι από το Δ.Σ. αφήνουν και την κριτική ότι ήταν μια ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΒΡΑΔΥΑ, μια αποκριάτικη βραδιά Πατρινή.

Και του χρόνου Πιερώτε. Καληνύχτα Κολομπίνα. Και του χρόνου παιδιά. Μπράβο!!!

Κ. Δ......Σ

Μια βραδυά στο "Βελούχι", 19 Μαρτίου 1997
Με τον Γιάννη Σπανόπουλο κ τον Γιάννη Λαλιώτη
Μετά από 45 χρόνια η συνάντησις
από το ημερολόγιο της 'Ενωσης Παλαιών Προσκόπων Πατρών

 

Μια κεφάτη συντροφιά δημιουργήθηκε, μετά από πρόσκληση και κόπο του Αντιπροέδρου Μάριου Παλούμπη, στο “Βελούχι” γνωστό τόπο συναντήσεών μας για να γιορτάσουμε με την τιμή και τον τρόπο που τους άξιζε δύο παλαιών, της εποχής του 45 - 51 βαθμοφόρων μας: τον Γιάννη Σπανόπουλο και το Γιάννη Λαλιώτη. Δεν είμαστε λίγοι αυτοί που σπεύσαμε να δούμε και πάλι τους ανθρώπους αυτούς που μαζί με τον μακαρίτη Αλέκο Παντελή μας έκαναν να γελάμε μέχρι δακρύων τα χρόνια εκείνα στις πυρές μας με τα σκετς και τους αυτοσχεδιασμούς τους. Πρώτος και καλύτερος ο Αρχηγός τους Ανδρέας Παλούμπης και μετά ο Ανδρέας Καραντζάς, Θεόδ. Θεοδοσίου, Αλέκος και Χρήστος Σπανόπουλος, Νίκος Μπρουσινός, Μάριος Παλούμπης, Κ. Δόντας, Τάκης Καλλιβωκάς, Θ. Σταματόπουλος, Λ. Μαντάς, Αντ. Δεμαρτίνος, Θ. Παντελής, Γιώργος Κουρνούτος, Χρ. Παπαντωνόπουλος, Κων. Αποστολόπουλος, Γ. Μπαβαρέζος, Σάρρης Στάθης, Ι. Κλουκίνος, Σπ. Συριόπουλος, Γιαν. Λαλιώτης, Γιάννης Σπανόπουλος, Σπ. Αποστολίδης, Βασ. Πολυβανίδης και κάποιοι άλλοι που ξέφυγαν ενδεχομένως.

Όλοι γίναμε και πάλι 15, 16, 17 και 12, 13, 14 χρόνων θυμούμενοι τα παλιά, τραγουδώντας τις παραφράσεις που μας τις θύμισε, ποιος άλλος από το Γιάννη Σπανόπουλο. Μετά από καλό κρασί και φαγητό άρχισαν τα τραγούδια. Μα δεν τελείωνε κανένα. Είχαμε φαίνεται ανάγκη να προφτάσουμε όλα όσα μέσα σε 4045 χρόνια δεν κάναμε παρέα όλοι.

Το πιο σπουδαίο όμως ήταν το τέλος. Έφυγαν σχεδόν τα 2/3 της συντροφιάς και ο Γ. Σπανόπουλος με τον Γ. Λαλιώτη, ο Μπρουσινός, ο Δόντας, ο Σπανόπουλος, Κλουκίνης, άρχισαν να τραγουδούν πιασμένοι χέρι-χέρι το “όχι δεν χωριζόμαστε”. Κι αυτό δεν τελείωσε. Και οι δύο Γιάννηδες αρκέστηκαν να τραγουδάνε: “... Και ο Θεός που αδιάκοπα μας βλέπει από ψηλά θα μας ενώσει κάποτε όλους μαζί ξανά...”. Μακάρι. Και πάλι νάμαστε για μια ακόμα φορά σε χρόνια και πάλι οι ίδιοι. Μακάρι.

Μεγάλη Τρίτη 1997: Τροπάριο Κασσιανής στον 'Αγιο Διονύσιο
από το ημερολόγιο της 'Ενωσης Παλαιών Προσκόπων Πατρών

Με σεβασμό, τον πρέποντα για την ημέρα τα μέλη της Ενώσεως συναντηθήκαμε στον Άγιο Διονύσιο για το άκουσμα του τροπαρίου της “εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης γυνής ....” Πραγματικά ήταν μια μικρή ανάπαυλα από την καθημερινότητα της ζωής μια και οι πνευματικές ανατάσεις στις ημέρες μας είναι σπάνιες. Μετά το πέρας της ψαλμωδίας του τροπαρίου και το σχόλασμα .... της Εκκλησίας στη συνηθισμένη γωνία του πεζοδρομίου του Αγίου Διονυσίου έγινε το σχετικό πηγαδάκι.... Και μετά η συγκέντρωση και τα θέματα .... ολοκληρώθηκαν δόθηκε το σύνθημα από τον Πρόεδρο άντε βουρ για την ταβέρνα του Σπυρόπουλου, ευτυχώς δίπλα στον Αγ. Διονύσιο διότι όλοι μας δεν είμαστε πρόσκοποι κάποιων ενωμοτιών, αλλά μοναδικοί πρόσκοποι της Ενωμοτίας Κοράκων. Φαίνεται λόγω της νηστείας η πείνα είχε ανέβει σοβαρά και τα κοράκια έπεσαν στους γίγαντες στο φούρνο, ταραμοσαλάτα, χταπόδι με μακαροτσίνια, σουπίες με κριθαράκι και φασόλια φούρνου. Μάλιστα κάποιος φαγάς βρήκε στον πάγκο του μαγαζιού από το μεσημέρι μακαρόνια Νο 5!... (χοντρό) με λάδι ζεματισμένα και τους έδωσε και κατάλαβαν. Και πάλι με τη σεμνότητα και το προσκοπικό χιούμορ πέρασαν δύο ώρες και κατά τις 11:30 το βράδυ ακούστηκε το “Χριστέ στις σκηνές μαζεμένοι....” δώσαμε τα χέρια και ευχηθήκαμε στο επανιδείν στον Επιτάφιο του Αγίου Χαραλάμπους. Καληνύχτα.

Μεγάλη Παρασκευή 1997: Στον 'Αγιο Χαράλαμπο του Παλαιού Νοσοκομείου
από το ημερολόγιο της 'Ενωσης Παλαιών Προσκόπων Πατρών

ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ 1997

ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ ΤΟΥ Π. ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ

Τη φροντίδα του Μαρ. Αλεξανδρίδη και του Κώστα Ηλιόπουλου στολίστηκε ο Επιτάφιος του Ναού και όλοι μας με αρκετό κόσμο στην καθορισμένη ώρα περιμέναμε τον ιερέα. Πράγματι ήταν μια αναμονή πολλή έντονη. Τέλος, με 3/4 καθυστέρηση και χωρίς μουσική (έφυγε για άλλον επιτάφιο) αλλά με την παρουσία των ανιχνευτών και των βαθμοφόρων του 9^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Πατρών άρχισε η εκφορά του Επιταφίου.

Στην μικρή διαδρομή γύρω-γύρω από το Παλαιό Νοσοκομείο την παρακολούθησαν πάνω από 20 παλαιοί πρόσκοποι με τις οικογένειές τους και όλο το Δ.Σ. της Ενώσεως. Τα εγκώμια και τις διάφορες στάσεις έψαλλαν μέλη της Ενώσεώς μας τα οποία να σημειωθεί ότι είχαν έλθει με τις στολές των.

Στο μετά τον επιτάφιο σχετικό πηγαδάκι τα μέλη εξεφράσθησαν με χαρά για τη συνέχεια της παραδόσεως στολισμού και περιφοράς του επιταφίου και όλοι ευχηθήκαμε με ένα στόμα τα συγχαρητήριά μας από τους Ηλιόπουλο και Αλεξανδρίδη μαζί δε με την ευχή και του χρόνου και πάλι μαζί στην ίδια δράση.

Πάσχα Προσκόπων Πάσχα ..!!
από το ημερολόγιο της 'Ενωσης Παλαιών Προσκόπων Πατρών

ΠΑΣΧΑ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΠΑΣΧΑ..!!!

Με πολλή αγάπη και πολύ κέφι λόγω των ημερών, σήμερα Κυριακή του Απίστου Θωμά στην περιοχή της Αχάϊα Κλάους, στο Βελούχι, συγκεντρωθήκαμε για το φαγητό της Πασχαλιάς που δεν είναι τίποτε άλλο από το ψημένο αρνί. Από το πρωί της 10:15 έφτασαν πρώτοι οι Μαρ. Παλούμπης, Νίκος Κρίστου, Κώστας Δόντας, για τον σχετικό στολισμό και διαμόρφωση του χώρου. Μετά από καλαμπούρια, μικρές φωνές, και καλαμπούρια με τους λοιπούς του Δ.Σ. Ν. Μπρουσινό, Δ. Ζυγουράκη, Μ. Κουλουμπή, Τάκη Καλλιβωκά, Κώστα Ηλιόπουλο, καθώς και από τους απόντας που έστειλαν τις ευχές τους Νίκο Λαμπάκη, Κώστα Οδυσσέως, άρχισαν οι πάντες να σοβαρεύονται όταν πια άρχισαν να φτάνουν ο Επίτιμος Πρόεδρος Μαρ. Αλεξανδρίδης με την οικογένειά του και τους φίλους του, καθώς και οι αδελφές, τέσσερις τον αριθμό παρακαλώ, ζωή να ‘χουν, τον Αντιπρόεδρο Μ. Παλούμπη. Εκείνο που προκαλεί ευχάριστη έκπληξη, άλλοι προσέρχονται με στολή υπαίθρου και άλλοι με επίσημη στολή πόλεως, γραβάτα, σακάκι κλπ. αλλά, σχεδόν όλοι της Ενώσεως, με στολή. Ωραίο και ευχάριστο γεγονός. Γύρω στις 11:30 - 11:45, ήρθε και ο Έφορος Παλαιών Προσκόπων Π.Ε. Αχαΐας, Δ. Ραυτόπουλος και έτσι συμπληρώθηκε ο αριθμός του Δ.Σ. Στις 12 άρχισαν τα πρώτα ουζάκια και το κοκορετσάκι με το τσατζικάκι!!! Και το αυγό το λαμπριάτικο που η Κατερίνα Μπρουσινού είχε φροντίσει να βάψει από την Παρασκευή και θαύμασα να μας τα παρουσιάζει μέσα σε κοφάκια κατάλληλα στολισμένα. Να ‘ναι καλά και του χρόνου.

Με μια κατάλληλη για την ώρα μουσική του Νέου Κύματος του 1960, δηλαδή μια μουσική που άντεξε στο χρόνο, άρχισε να μας προετοιμάζουν για το φαγητό και το κέφι που θα επακολουθούσε. Έτσι γύρω στις 12:45 με 13:00 άρχισαν τα πιάτα με το αρνί και κρασάκι ροζέ να γεμίζουν τα τραπέζια.

Μετά το φαγητό άρχισε ο Ελληνικός χορός με πρώτον τον αντιπρόεδρο Μ. Παλούμπη. Μέχρι κι ο πατέρας Ιωάννης Καταπόδης συμμετείχε στο γεύμα θυμίζοντας τον Αρχηγό Συστήματος που ήταν το 1962-1963 στο 5^ο Περ/πων Πατρών. Αφού όλοι πέρασαν από τον κύκλο του χώρου έφτασε με τραγούδι και κέφι η ώρα 15:45 για να πούμε πως η ωραία ομολογουμένως συνάντηση αυτή η δράση δηλαδή, πήγε πολύ καλά που όλοι ευχήθηκαν και του χρόνου. Χριστός Ανέστη φίλοι μου και του χρόνου μαζί .....

13-16 Ιουνίου 1997 ... "Μια ανάμνησις"
από το ημερολόγιο της 'Ενωσης Παλαιών Προσκόπων Πατρών

“Έτσι είπε κάποιος όταν γύρισε και κοίταξε τα άδεια πεύκα το πανέμορφο πευκοδάσος....”

Όμορφη η πόλη, όμορφο το χωριό μα πιο όμορφο το πάνινο χωριό των 4 ημερών που στήσανε τα μέλη της Ενώσεώς μας στις Ράχες Ηλείας, μια καταπράσινη ... αμμουδιά με μια καταγάλανη ακτή που η απεραντοσύνη της θάλασσας και ειδικά του Ιονίου σ’ έκανε με περισυλλογή να καθίσεις και να σκέπτεσαι το μεγαλείο του Δημιουργού.

Σ’ αυτή λοιπόν τη μικρή από άμμο πλαγιά μ’ ένα θαυμάσιο πευκοδάσος, η Ένωση Παλαιών Προσκόπων Πατρών κατασκήνωσε 13 - 16 Ιουνίου πραγματοποιώντας τη θερινή της κατασκήνωση. Η 2^η του 1997.

Πρωί - πρωί της Παρασκευής (13-6) οι πρώτοι οδηγοί ή μάλλον τα πρώτα παιδιά με Μ.Ο. ηλικίας τα 65!!! γεμάτοι εφηβικά όνειρα ξεκινούσαν. Ο Μαυραετός (Μαρ. Αλεξανδρίδης), ο Γάτος (Τ. Καλλιβωκάς), ο Μεγ. Κάστορας (Θάνος Σταματόπουλος και ο μηχανόβιος!!! Μικρός Κάστορας (Θεοδ. Βαζούρας). Είπα πρωί - πρωί. Προφανώς ξέχασα πως, όπως λεν μερικοί ήταν στο χάραμα γιατί έπρεπε να προλάβουν την δροσούλα...!!! Και πριν ο ήλιος βγάλει .... κέρατα (καθώς πως λένε οι χωριανοί άρχισαν να τακτοποιούνται οι χονδροδουλειές.

Τοποθέτηση πινακίδων στον καρόδρομο να μην χαθούν αυτοί που θα έρχονταν. Η αγαπημένη μας Καλλιόπη (λυγερόκορμη, έργο του Μεγ. Κάστορα που όλοι μας θα θέλαμε και θελήσαμε να την επισκεφτούμε και κει στο ωραίο .... περιβάλλον της να ανακουφιστούμε, αλήθεια, που πράγματι ανακουφιστήκαμε. Τη σιωπή της Αποθήκης του Ξενώνα, την τραπεζαρία, το μαγειρείο, το λάκκο απορριμμάτων, τους ασκούς για το νερό. Και ήρθε το κάτεργο .... καθαρισμός από τα κατάλοιπα του χειμώνα του χώρου της κατασκήνωσης που ήδη του είχαμε περιφράξει. Και αυτό το κάτεργο ... μια και δεν είχε έρθει ακόμα ο ειδικός στα κάτεργα ... Βάτραχος (Μ. Κουλουμπής) το ανέλαβε ο μικρός Κάστορας - Θόδωρος Βαζούρας. Έτσι από το πρωί, τακτοποιώντας όλα όσα έπρεπε να γίνουν, η ώρα έφτασε 2 το μεσημέρι και ακόμα να εμφανιστούν οι μικροί με τα μικρά που ξεκίνησαν από την Πάτρα γύρω στις 9:00 π.μ. Η ανησυχία μεγάλωνε αλλά αυτοί πουθενά. Γύρω στις 2:30 (14:30) να ‘σου τα πουλάκια μας και φτάνουν χαμογελαστά και χαρούμενα σαν να μην συνέβαινε τίποτε. Παρκάρουν και κατεβαίνουν οι Ράξα (Σία Καράβολα) Δελφίνι (Μ. Παλούμπης) και Πάνθηρας (Κ. Δόντας). Και όμως σκάει η βόμβα. Λένε δεν συνέβη τίποτα και όμως είχε συμβεί. Από αφέλεια του οδηγού φτάσανε στο χώρο της κατασκηνώσεως μέσω .... Μονάχου - Αγουλινίτσης - Επιταλίου - Ρώμης - Αγριδίου - Κρεσταίνων - Μόσχας Ολυμπίων κλπ. και έτσι χάριν συντομίας αδιαφόρισαν να επισκεφτούν .... την Τρίπολη, Σπάρτη, .... Μονεμβασιά!!!

Το πρώτο δείπνο ήταν απλό. Τηγανιτές πατάτες, σαλατίτσα και τυράκι του κουμπάρου (βοσκού της περιοχής) και ότι είχε απομείνει από το μεσημέρι συν το ωραίο κρασάκι του .... Προέδρου. Οι αναμμένες λάμπες, η απέραντη ησυχία, ο Γκιώνης και τα νυχτοπούλια, οι σκηνές μας και μεις μόνοι στο δάσος, απ’ όλο αυτό το περιβάλλον διαχέετο ένας εσώψυχος ρομαντισμός σαν ακούστηκαν τα πρώτα ακόρντα από την κιθάρα του Γάτου. Μετά άρχισε αυτό. Όλοι μας ζητούσαμε αυτή τη γαλήνη και ο Γάτος την προσέφερε. Μα σε κάποια στιγμή και ενώ η νύχτα έχει πέσει για καλά, ακούγονται δύο φωνές.... Πλησιάστε στην πυρά μας .... πλησιάστε. Και σαν όλοι μας σταθήκαμε όρθιοι γύρω από την αναμμένη πυρά τότε ο Αρχηγός προχώρησε δύο βήματα και άπλωσε το χέρι του. Τότε ακούστηκε να λέει αργά “σαν τις φλόγες αυτής της φωτιάς έτσι ας ανάψει ανάμεσά μας .... Σαν τις σπίθες που φεύγουν και χάνονται έτσι ας χαθεί κάθε εγωισμός και κακό συναίσθημα”. Η πρώτη πυρά, η πυρά ενάρξεως είχε αρχίσει. Οι αναμνήσεις σωρό. Ο Αλέκτωρας (κ. Ηλιόπουλος) με την μαγκούρα του και το πελώριο σημαιάκι του διευθύνει επιτυχώς τα τραγούδια της φωτιάς. Οι φλόγες κατακάθονται και σε λίγο σβήνουν. Η πρώτη μας μέρα είχε τελειώσει. Φεύγοντας ακούγεται το Θεέ στις σκηνές μαζεμένοι...

Ημέρα δευτέρα, κατασκηνωτική, Σάββατο 14/6. Η ανατολή βρίσκει όρθιους τους κατά κανόνα άυπνους!!! οι Κάστορας και Πάνθηρας. Ένας ζεστός καφές από τον Κάστορα, δύο κουβέρτες, δύο λόγια κριτικής της χθεσινής ημέρας και αμέσως μετά δουλειά. Πρώτη απ’ όλα η προετοιμασία φαγητού. Τακτοποίηση των σκηνών και το ξυπνητήρι αρχίζει το γαύγισμα... Η πανέμορφη και χαριτωμένη “Τζίλντα” η σκυλίτσα του Γάτου, τρέχει όπως έτρεχε για να δαγκώσει τον ... Κοντό!!! Πρωί - πρωί φτάνουν οι Βάτραχος (Μ. Κουλουμπής) και Κάστορας (Δημ. Δημογιαννόπουλος) και αρχίζουν αμέσως τις κατασκευές παλιά συνήθεια από τον καιρό που πήγαιναν κατασκήνωση με την ομάδα τους.

Ο Γιάννης Βαρουξής προς το τέλος της πυράς απευθυνόμενος σε όλους μας είπε: “Πρέπει οι νέοι να έρχονται να βλέπουν εσάς και να φεύγουν με ιδέες και προβληματισμούς που πρέπει να έχουν οι βαθμοφόροι. Γιατί σε σας θα δουν πως οργανώνονται και πως λειτουργούν οι προσκοπικές κατασκηνώσεις. ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ και του χρόνου στην Σκαφιδιά....

Και ενώ οι φλόγες ακουμπούσαν πια στο χώμα και ένα περίεργο χρώμα σκορπούσαν φλόγες, ξύλα - στάχτη και σπίθες που έσκαγαν σαν πυροτεχνήματα, ο Αρχηγός, αποχαιρέτησε όλους μας, φίλους συγγενείς επισκέπτες, μας κάλεσε να προχωρήσουμε μπροστά και να βρούμε την ευχή της πυράς.

Κάπου εδώ από τα πλαϊνά του κύκλου ακούστηκαν οι πρώτες συγχορδίες της κιθάρας του Γάτου. Τότε απλώθηκε μια ρομαντική διάθεση και μια αγάπη για την φωτιά μας που μας ένωνε τόση ώρα, για το μέρος, για μας.

... Τώρα πια ακόμη μια κατασκήνωση της ιστορικής όσο και ουσιαστικής 2ας Ομάδος Προσκόπων Πατρών, ανήκει πια στην Ιστορία. Δηλαδή ΣΥ Αρχηγέ οδήγησες την ομάδα αυτή, στην περιπέτεια και στο σωστό προσκοπικό δρόμο. Και ο σωστός δρόμος θα μάθεις κάποτε ή αρχίζεις και σήμερα να το συνειδητοποιείς ότι δεν είναι τίποτε άλλο από το αυτό καθ'εαυτό το "προσκοπικό παιχνίδι". Ο B.P. στις οδηγίες προς Αρχηγούς Ομάδος λέει: "Μην φαντασθείς Αρχηγέ μου πως το παιδί, ο Πρόσκοπός σου, ζητά και θέλει βιβλία, έπιπλα σοβαρά, βαριά γραφεία, όχι: Ζητά μόνον μια μπάλλα, ένα τρενάκι, ένα έστω απλό παιχνίδι.